La Lune Brille Pour Toi

Işıkları açmak istemiyordum, bu loş ışığın altında her şey daha sakin, daha huzurlu gözüküyordu gözüme. Duvarda asılı olan Audrey Hepburn, olanca naif ve sevimli yüzüyle bana bakarken, bir diğer saf güzellik Vanessa Paradis arka fonda geceme eşlik ediyordu. Başarılı ve sevdiğim yazarları aklımdan geçiriyordum. Onlar gibi olabilmek için içimde büyük bir enerjiye sahip olmam gerektiğini ve buna varımı yoğumu koyup, her şeyimle inanmak gerektiğini çoktan kavramıştım ama nerde bende o cesaret ve motivasyon. Baştan çok sıkı tuttuğum ve heves ettiğim birçok şeyi yarı yolda bırakmış, tamamlamamış biriydim ben. Ne yapacaktım şimdi? Yaptığım iş, oturduğum mahalle, okuduğum okullar, romanlar, tanıştığım ve benim için önemli olan insanlar…Yıllar böyle mi geçecekti, yoksa bunların yanına güzel hikayeler katabilecek miydim. 26 olmuştum çoktan. Ya çok geç kalmıştım, ya yolun başındaydım. Bilemiyorum. Hayallerimi ben bile unutmuşken, kulağıma fısıldayacak birileri var mıydı yanımda ya da onlara ihtiyaç duymadan ben bir daha çizebilecek miydim kaybettiğim hayallerimi.

Bir serüven yaratmak istiyordum, çok uzun süreler peşinde koşacağım bir serüven. Hızlı hızlı yazmak, yazarak nefes almak, sevmediğim gerçekliği, kelimeler dünyasının vezirlerini kullanıp şah mat etmek istiyordum. Kelimelerim, coşkulu notalarla arkadaş olsun istiyordum. Beraber bir senfoni yaratsınlar, nice kulaktan silinmeyip, rüyalarını süslesin, onların da sevmediği gerçekliklerle savaşsın ve kahramanları olsun istiyordum. Rotasını henüz çizemediğim bu serüvenin, her pencereden dışarı bakışımda, nasıl bir şeye benzeyeceği hakkında heyecanla varsayımlar yürütüyordum, öte yandan serzenişler ve kuşkular da peşimi bırakmıyordu.

Her şeye rağmen "La Lune Brille Pour Toi "...