Saymakla bitmeyenler

Bu aralar, içimde birikmiş olan beğenileri paylaşmadan duramıyorum malesef...Elimin altında duran kitaplarıma bazen baktığımda inanılmaz mutlu hissediyorum kendimi, onlar varken yalnız olmak ne demek, her biri birşey fısıldıyor kulağıma, bazen ben sorular soruyorum onlara...hızlıca, kayıtsızca geçip giden günleri anlamlı kılan birkaç şeyden biri de onlar..
Son zamanlarda okuduğum kitaplardan olan Goethe'nin Genç Werther'in Acıları adlı kısa öyküsü, yine dil ve tasvir açısından beni kendine hayran bıraktı...

En çok sevdiğim kısmı ise paylaşmak istedim:

"Yaşamak yalnızca bir rüyadır. Bunu benden önce de ifade edenler olmuş, ama bu benzetiş gölgem gibi peşimden ayrılmıyor. Düşünüyorum: İnsanların gücü ve yaratıcılığı avuç içi kadar bir çerçeveye sıkışmış, ellerinden fazla birşey gelmiyor! Dikkat buyrunuz: Bizim olanca savaşımız, geçinmemize, barınmamıza yarıyor. Yani, mahrumiyetlerle geçen şu uğursuz hayatı uzatmaktan başka bir işe benzemiyor. İçimizin rahat olduğu zamanlarda bile bu rahatlık, başımıza geleceklere karşı Tanrı'ya sığınmamızdan kaynaklanıyor. Böylelikle zindanlarının duvarlarına hoş resimler, iç ferahlatıcı manzaralar çizen tutuklulara benziyoruz. Ah kardeşim bunları düşündükçe aklım duruyor!
Kendime, kendi içime bakıyorum ve orada devasa bir evren buluyorum. Ama bu evrende hayat ve devinimden çok, anlamlı sezgiler ve müphem arzular var. O zaman her şey karşımda yıkılıyor ve ben gülümsüyorum, ve ben sürekli böyle dalgınca düşünerek bir girdabın derinliklerine doğru çekiliyorum."

Bu girdabın derinliklerinde herkesin içinde bendeki gibi
ayrıntıcı bir yan

meraklı bir yan

çocuksu bir yan

dalgacı bir yan

ehl-i keyf bir yan

kendini kaybeden bir yan vardır...


ve kim bilir o girdabın içinde hepimizde daha neler neler vardır..