lakin

uykusuzum, hiç uyumadım, uyuyamıyorum..gözlerim çok şiş suratım cok beyaz, insan içine cıkıcak halim kalmadı. Sadece kaçmak istiyorum sahte olan herşeyden ve değer denen yargıdan..Bilinçaltı ne berbat birşey, sen sussan, karar versen düşünmemeye unutmaya, yine de azılı düşman bilinçaltı..Hatırlatır, hatırlatır, hatta kafanda ziller çaldırır, için kopucak gibi hissedersin..miden bulanır, ağlamaktan nefes alamazsın, o anda bilinçaltından kurtulmak için fiziksel acı yaratırsın..elini sıkarsın, kendini yaralarsın ki ilgi başka yöne dağılsın..Hepimiz deliyiz, içimizde tek başımıza yaşamıyoruz ve yaşayamayızda..çevrenin yarattığı senler, senin idealleştirdiğin senler, kendiliğinden uygunsuzca çıkan senlerle bütünlük kurulamayınca kontak kopar ve ondan sonra tetikleyiciler vasıtasıyla kataliz etkisiyle beyin de bilinçaltı da artık kendi ürünlerini koyar ortaya..senden başka birçok sen çıkar meydana. Savaşmak zordur, anlatmak daha zordur, bu şekilde bu dünyada yer almak daha da zordur. Sormayın nedenini ben bunları neden dert ederim, neden kuruntuluyum veya neden aklım bunları illaki tekrarlar kurcalar, mutsuzluk, huysuzluk yaratır. Sadece ben değilim bunları yapan, çoğumuz yapar ama farkındalık bazen baskısını ağırca hissettirir böylece odak noktanız şaşar. Yaşamak ana amaç değil, acı çekmenin vasıtası haline dönüşür..Sen misin Franz Kafka okuyan, sen misin Freud'un acısını içinde hissetmek isteyen..Hayır hayır anlamaya çalışma onları, derinlik boğar..sen de gündelikçi ol, sadece kaybolmayı seç ki mutlu olasın..yanındakikeri fazla sorgulama, kazık atanı önemseme, kelimeleri seçme yargısızca kullan! Aklını ise; soldaki loblarla hiç biraraya getirme..Var ol sadece var ol, sebep arama yoksa sana yine aynı yol..sana yine uyku yok, yemek yok, enerji yok bir de en promosyonlusundan göz yaşı var..Hadi keyfinize bakın insancıklar, ben sizin yerinize var olmaktan vazgeçerim..