biraz yunan müzigi esliginde neselenelim:)

Bu sabah artik dedim ki kendime, biraz kendine gel actim bir yunan taverna muzigi eskilerden..hooop bir guzel acildi uykum ve moralim de az cok kendine geldi. Ne kadar da bizdenler, her notanin altinda bir sicaklik ve her an cosku hissettiriyor insana.

Bu arada gecikmis bir akvaryum gezisi ve kar fotolari sunacagim sizlere:)

Turkuazoo'yu ben esasinda baya begendim cunki deniz dunyasina hayran olan bir insanim, ama biraz kucuk olusu konusunda hayal kirikligina da ugramadigimi soylersem yalan olur. Ben daha farkli canlandirmistim gozumde. Avrupadakiler gibi her tarafi tuneldir diye umuyordum ama sadece 1 bolum tunelden ibaretti. Herneyse yine de beni mutlu etti kendisi, yapanlarin ellerine saglik diyorum:)

Gelelim kar hususuna, cocuklugumdan beri ben kisi hic sevmem beni kisin mutlu edebilecek tek sey, karin yagmasidir. Bu sene 2-3 gun de olsa yagmasi beni cok mutlu etti, devamini goruruz insallah:)) Ama tabiki de insanciklarin ve hayvanciklarin zarar gormesini de istemem, ne olur kar herkesi mutlu edebilecek olcude yag olur mu canim:)

sabah kalktigimda kucuk balkonumuzdan gozuken manzara..

bu da surrealist bir yaklasimla yaptigimiz kardan adam portre calismasi:P


Bu da sevincten deliye donmus ben:D

Hepimize guzel karli gunler diliyorum, kar yagdiginda icecek bir bardak sicak kahvemiz ve etrafimizda bizi dusunen sevdiklerimiz varsa ne mutlu bizlere...Eksikliklerimiz olsa da, hayata tutunmak ne kadar zor olsa da biraz olsun oyalanmaliyiz birseylerle..

safsata

Gercekten sınanıyor muyum artık bilmiyorum.2010 benim icin cok kotu basladi ve oyle de gitmeye devam ediyor. Güya 2010 "balık yılı" olcakmış burçlara zaten inanmazdım fazla, artık hiç inanmamam gerektigini düşünüyorum. Öncelikle artık okumak beni pek sarmıyor, yahu doktoraya kadar geldim, bunu da bitirme diyorum kendime ama devamlı bir iç çatışma içindeyim. Okumaktan bıktım evet, ama peki şuan iş bulabilecek miyim diye sorarsak, malumunuz ülkemiz bu konuda pek de parlak gunler gecirmiyor.
Yakınımdaki insanların iç yüzlerini gordukce zaten onlardan bir bir sogumaya basladım...Kısacası bugunler ben pek bir kotuyum, her tarafım yara bere icinde..Düşünme unut diye kendimi binbir türlü hayalle, ugrasıyla yogun tutuyorum ki daha fazla yara almayayım ama nafile kücücük birşey binlerce şey hatırlatıyor bana...Bas bagırasım var ya da bir yerden atlayasım aksi takdirde icimdeki sıkıntıyı nasıl giderecegimi bilmiyorum...25 olucam yakında, artık buyumek de istemiyorum. Eskiden hep isterdim...